Ο Αναστάσιος Γόρδιος γεννήθηκε στα Βραγγιανά Αγράφων το 1654. Υπήρξε λόγιος και σπουδαίος δάσκαλος του Γένους την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη Σχολή των Βραγγιανών, κοντά στον Ευγένιο Γιαννούλη τον Αιτωλό, ο οποίος τον θαύμαζε και αποτέλεσε πνευματικός πατέρας του και οδηγός.
Ο Γόρδιος το 1676 κατεβαίνει στην Αθήνα για ανώτερες σπουδές, όπου παρακολούθησε για δύο χρόνια μαθήματα αρχαιοελληνικής και λατινικής γραμματείας στη Σχολή των Αθηνών. Στη συνέχεια ακολουθούν σπουδές στην Άρτα αλλά και την Ιταλία (Πάντοβα, Ρώμη) όπου εκτός από αρχαία γραμματεία και φιλοσοφία, διδάχθηκε επίσης ιατρική και φαρμακευτική.
Με το θάνατο του Ευγένιου (1682) επωμίζεται τη λειτουργία της Σχολής των Βραγγιανών («Ελληνομουσείον») κι αρχίζει να διδάσκει. Εκτός από τη διδασκαλία, ο Γόρδιος καταπιάνεται και με τη συγγραφή , η οποία εκτείνεται από την επιστολογραφία και τη λεξικογραφία μέχρι την ιστορία, τη θεολογία και την ποίηση. Το σημαντικό συγγραφικό του έργο εμπλουτίζει τη βιβλιοθήκη της Σχολής και βρίσκεται στη διάθεση των σπουδαστών της.
Ο Γόρδιος καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώσει η Σχολή μέσα από αντίξοες συνθήκες (ελλιπής χρηματοδότηση, διώξεις) αλλά και να αποτελεί σπουδαίο εκπαιδευτικό και πνευματικό κέντρο για την περιοχή. Από τη Σχολή Βραγγιανών , σχεδόν όλοι οι μαθητές του Γόρδιου έγιναν δάσκαλοι μεταλαμπαδεύοντας την ελληνική γλώσσα και παιδεία σε διάφορες περιοχές της Ρούμελης.
Στα τέλη του 17ου αιώνα και στις αρχές 18ου φέρεται να διδάσκει για ένα διάστημα και στη Σχολή του Καρπενησίου μέχρι να επιστρέψει ξανά στη Γούβα και τη Σχολή των Βραγγιανών.
Τον Ιούνιο του 1729, σε ηλικία εβδομήντα πέντε ετών, πεθαίνει στη γενέτειρά του, τα Βραγγιανά Αγράφων έχοντας αφήσει σπουδαία κληρονομιά με πλούσιο ερευνητικό και εκπαιδευτικό έργο.