ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ (ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 1821)

Καθαρογραφή του χειρογράφου:

<<Άγραφα α Αυγούστου 1821

Μετά την κρύφιον φυγήν των Τούρκων από Καρπενήσι ο κύριος Λογοθέτης Ζώτου μετά του Κώστα Βελλή και Κωνσταντίνου Βουλπιώτη συγκροτήσαντες συμβούλιον, εζήτησαν την συμμαχίαν του Αραπογιάννη δια να ελευθερώσουν τα Άγραφα, κατακρατούμενα εως τώρα εις φόβον από μίαν εχθρικήν δύναμιν όπου ο ανάξιος προεστώς και προδότης Τσολάκογλου έφερεν από Ιωάννινα. Εις το συμβούλιον τούτον παρευρέθησαν αφ΄όλα τα χωρία των Αγράφων και μόνον έμειναν έξω οι κάτοικοι του χωριού Ρενδίνης, ως μεμολυσμένοι από την κατοικίαν εκείσε του βδελυρού Τσολάκογλου, και της εχθρικής δυνάμεως. Μετά το συμβούλιον οι αδελφοί Βελή και Βουλπιώτης επήγαν εις την Ευρόπολιν Επαρχίαν, μετά προτρεπτικών Γραμμάτων, και εν τω αμα συνήχθησαν αφ’όλα τα χωρία οι φιλέλευθεροι Έλληνες και εβόησαν ομοθυμαδόν: <<Κατεβάλλωμεν ήδη τον εχθρόν, απερρίψαμεν τον ζυγόν, ότι ο Χριστός μεθ’ημών και ουδείς καθ’ημών>>. Οι καπετάνοι βλέποντες όλην την περιφέρειαν των Αγράφων σύμφωνον, ενώθησαν μετά των κατοίκων. Ο ζηλωτής Λογοθέτης Ζώτου μετά των ειρημένων τριών καπετάνων Σουλιώτη, Μπράσκα και Αραπογιάννη και δυο αδελφών του Καπετάν Γκιολτάση και με εν σώμα στρατού εκινήθησαν προς την Κονιαρόβρυσιν πλησίον της Ρενδίνης.

Η θέσις των εχθρών εις ταύτην την στιγμήν ήτον ως ακολούθως:

Εις το χωρίον Ρενδίνης ευρίσκετο ο Βελήμπεης Πρεμέτης με 250 Τούρκους και μετά του Τσολάκογλου. Εις το χωρίον Γιανιτζού ο Χασάν Τομαρίτζας με Τούρκους πεντήκοντα, εις το Σμόκοβον ο Σελίμ Γρεβενίτης και Ισλιάμης Χατζή Μπέντου με διακοσίους πεντήκοντα.

Ο ρηθείς Λογοθέτης Ζώτος πνέων ζήλου και ενθουσιασμού εστοχάσθη χρέος του να παρακινήση τους κατοίκους Ρενδίνης να ενωθωσι εις τας νικηφόρους σημαίας του τιμίου σταυρού, προτρέπων και τους Τούρκους να αναχωρήσουν, αλλά δεν εισακούσθη και εξακολουθήσας τούτο δις και τετράκις, και μη ωφεληθείς, από φόβον των κατοίκων και από την κακίαν των εχθρών, ώρμησε μετά του στρατεύματος εις Ρενδίναν, έβγαλε τους εχθρούς από τας ενδυναμώσεις των και από τα σπίτια όπου είχον πιασμένα, περιορίσας αυτούς εις το οσπήτιον του Τσολάκογλου, και εις εν έτερον του προς θυγατρός γαμπρού του. Το ήμισυ σχεδόν των κατοίκων έμεναν αποκλεισμένοι με τους εχθρούς δια να φυλάξουν τας φαμελίας των, οι δε λοιποί ενώθησαν μετά των νικητών. Από τους 250 Τούρκους, όπου εις Ρενδίνα ευρίσκοντο έμειναν μόνο εκατόν αποκλεισμένοι οι δε λοιποί έφυγον. Οι εις το χωρίον Γιανιτζού ακούσαντες τον πόλεμον Ρενδίνης κατέφυγον τρέμοντας εις Ζητούνιον, την ίδιαν τύχην έλαβον και οι εις το Σμόκοβον ευρισκόμενοι, διεσκορπίσθησαν από τον φόβον των έως εις το Τζιαμάσι εις τον κάμπον της Θεσσαλίας.

Μετά την ένδοξον πράξιν αυτήν ο Λογοθέτης Ζώτος αφήσας μέρος στραιωτών εις πολιορκίαν των εχθρών εν Ρενδίνη, εφέρθη εις τους πρόποδας του βουνού δια να ελκύση και να διεγείρη τους ριζιώτας και έπειτα τους του κάμπου χωρικούς. Υπακούσαντες παρευθύς οι ριζιώται, ετράβησαν τας φαμελίας των εις τα υψηλότερα μέρη και έλαβον τα όπλα. Με τοιαύτη ευκολία ελευθερώθησαν τα Άγραφα και δεν έμεινεν ειμή ο αποκλεισμένος αδύνατος εχθρός εν Ρενδίνη εις το καταφύγιον του ομοφρόνου του Τσολάκογλου όστις δε θέλει βαστάξη επι πολύ, ελπίζεται ογλίγορα να ενθουσιασθώσι και οι Θεσσαλείς>>.