1823
Τον Αύγουστο του 1823 οι Σουλιώτες του Μάρκου Μπότσαρη μετά το θάνατό του αναγνώρισαν ως αρχηγό τους τον Κώστα Μπότσαρη,αδερφός του Μάρκου,οπότε και έγινε αρχηγός όλου του στρατοπέδου. Την αρχηγία όμως διεκδικούσε και ο Ζυγούρης Τζαβέλας ο οποίος ήθελε να αντιμετωπίσει τον εχθρό και είχε ακόμη την υποστήριξη των ντόπιων καπεταναίων. Έτσι ο γενικός έπαρχος Κ.Μεταξάς γράφοντας στον Κώστα Μπότσαρη του είπε να πάει στο Βλοχό . Ο Μουσταής κατέφτασε από τα Άγραφα στο Καρπενήσι. Ο Ζυγούρης θέλοντας να δείξει τη γενναιότητα όπως ο Μάρκος Μπότσαρης, πήγε μαζί με τους άλλους οπλαρχηγούς στο βουνό Καλιακούδα, που βρίσκεται 4 ώρες νότια του Καρπενησίου.
Εκεί έφτασαν και 300 Πελοποννήσιοι υπό τον χιλίαρχο Ροδόπουλο σταλμένοι από τον στρατηγό Ανδρέα Λόντο, που η κυβέρνηση είχε διατάξει να περάσει στη Δυτική Στερεά με 2000, καθώς και 200 υπό τον Νικολάκη Κοντογιάννη, γιο του γνωστού καπετάνιου Μήτσου Κοντογιάννη και άλλοι 200, σταλμένοι από αυτόν, υπό τον Καστανιώτη, όπως και άλλοι από τα Κράβαρα, ώστε η συνολική δύναμη να φτάσει τις 2500. Εκεί ο Μουσταής, προσέβαλε την ελληνική δύναμη στις 28 Αυγούστου. Οι Έλληνες ταμπουρώθηκαν στο Βόρειο και ομαλότερο σημείο της θέσεως που διάλεξαν για να αποκρούσουν τον εχθρό, ενώ στο Νότιο και απόκρημνο έστειλαν τον Σιαδήμα και τον Ι. Γιολδάση με 200 άντρες για να φυλάξουν ένα δύσβατο στενό.
Πράγματι απέκρουσαν 2 ή 3 επιθέσεις του εχθρού, ο οποίος είχε πολλές απώλειες. Η μάχη όμως πήρε δυσάρεστη τροπή για τους Έλληνες, όταν 400 εχθροί ανέβηκαν από το Νότιο μέρος από ένα απόκρημνο μονοπάτι, που άφησαν αφύλαχτο ο Σιαδήμας και ο Γιολδάσης και τους προσέβαλαν από τα νότια. Οι Έλληνες, κυκλωμένοι, επιχείρησαν να διασπάσουν τον κλοιό με γιουρούσι στο μέσο της εχθρικής παρατάξεως για να σωθούν. Έγινε άγρια συμπλοκή κατά την οποία «έπεσαν ενδόξως» ο Ζυγούρης Τζαβέλας, ο Νικολάκης Κοντογιάννης, ο Δήμος Κίτσιος, ο Καστανιώτης και 150 παλικάρια.
Η απώλεια της μάχης αποδόθηκε στους Σιαδήμα και Γιολδάση, που κατηγορήθηκαν για σκόπιμη εγκατάλειψη της θέσεως τους.