Η υφαντική τέχνη ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων και αυτός είναι ο λόγος που βρίσκουμε πολλές απεικονίσεις και αναφορές σε κείμενα και σε έρευνες. Κατά το παρελθόν, η κατασκευή των ενδυμάτων δεν ήταν απλά ένα τεχνούργημα αλλά αντανακλούσε τα βιώματα, τις ανάγκες, τις πεποιθήσεις, τις κοινωνικές εκδηλώσεις και γενικά τον πολιτισμό και την άυλη κληρονομιά κάθε τόπου.
Γυναικεία ενδυμασία
Στην Ευρυτανία συναντούμε τρείς τύπους παραδοσιακής γυναικείας ενδυμασίας:
α) Ο πιο διαδεδομένος τύπος που τον βρίσκουμε στα χωριά τόσο του παλιού δήμου Ευρυτάνων (Δολιανά, Ροσκά, Κρίκελλο, Κοντίβα, Δομνίστα, Σταβλοι) όσο και σε ορισμένα του παλιού Δήμου Καρπενησίου (Ανιάδα, Μυρική κ.α).
β) Ο δεύτερος τύπος απαντάται αποκλειστικά στον οικισμό της Άμπλιανης
γ) Η Καραγκούνικη γυναικεία ενδυμασία. Παραλλαγή της καραγκούνικης ενδυμασίας, τη σαρακατσάνικη, συναντούμε στα χωριά των Αγράφων αλλά και σε οικογένειες βλάχων οι οποίες περνούσαν το καλοκαίρι στο Βελούχι και σε άλλα ευρυτανικά βουνά.
Πηγές: Λουκόπουλος, Δ., (1985). Πως υφαίνουν και ντύνονται οι Αιτωλοί. Εκδόσεις Δωδώνη
Λουκόπουλος , Δ., (1983). Γεωργικά της Ρούμελης. Εκδόσεις Δωδώνη