1812
Ο Λεπενιώτης δολοφονήθηκε άνανδρα το 1812 στο Φουρνά από τους ανθρώπους του τουρκόφιλου Νίκου Θέου και του κοτζάμπαση του Φουρνά Γιαννάκη Κωστάκη.
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για τη δολοφονία του. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Τσιγκόλη ο Αλή πασάς δεν μπορούσε να περιορίσει την δύναμη των κλεφτών οπότε και διόρισε τον Λεπενιώτη ως αρχηγό στο αρματολίκι των Αγράφων, ώστε έτσι να ησυχάσει από τη δράση του. Ο Λεπενιώτης μόλις έλαβε το διορισμό του έστειλε στον Αλή πασά ένα δώρο που ήταν ένας κλειστός τενεκές. Νόμιζε πως το δώρο του Λεπενιώτη θα ήταν ένα δώρο υποταγής όμως αφού ανοίχτηκε ο τενεκές (σύμφωνα με τα Γ.Α.Κ, φακ. Βλαχογιάννη) είδε ότι περιείχε μέσα «κόπρον ανθρώπινην» . Ο Αλή πασάς θύμωσε και διέταξε τον έμπιστό του Νίκο Θέου από το χωριό Χρύσου να πάει να σκοτώσει τον Λεπενιώτη.
H οικογένεια Θέου βρισκόταν σε μεγάλη έχθρα με το Λεπενιώτη. O Γιάννης και Θεόδωρος Θέος , αδέλφια του Νίκου Θέου, έστειλαν επιστολές σ' ένα Μπέη του Αλή για να τον ειδοποιήσουν να προφυλαχτεί στη "Βουλγάρα", κοντά στη Φουρνά από τους κλέφτες. Αυτές όμως οι επιστολές περιήλθαν στα χέρια του Λεπενιώτη και τελικά οι κλέφτες πρόλαβαν και χτύπησαν τη συνοδεία του Μπέη και σκότωσαν τον ίδιον. Ο Λεπενιώτης δεν έκρυψε την οργή του εξαιτίας της φιλοτουρκικής διαγωγής που έδειξαν τα δύο αδέλφια του Νίκου Θέου, οι οποίοι στη συνέχεια κλείστηκαν στον πύργο τους στο Χρύσου και περίμεναν την επίθεσή του. Ο τρίτος όμως αδελφός Καραγιώργος Θέου κατόρθωσε να διαφύγει κι ο Λεπενιώτης για να τον εκδικηθεί έσφαξε τα παιδιά του. Στη συνέχεια έκανε συχνές επιθέσεις στο χωριό και τελικά υποχρέωσε τους περισσότερους κατοίκους να το εγκαταλείψουν. Γι' αυτό ο Αλή πασάς στην προσπάθειά του να πείσει το Νίκο Θέου να σκοτώσει το Λεπενιώτη του υπενθύμισε: «το χωριό σου το χάλασε, τ' ανίψια σου τα σκότωσε».
Υπακούοντας στην εντολή του Αλή και θέλοντας να εκδικηθεί ο Νίκος Θέου, έφυγε από τα Γιάννενα μαζί με κάποιους συγχωριανούς του και ήλθε στα Άγραφα. Εκεί κατευθύνθηκε στον πύργο του Γιαννάκη Κωστάκη στο Φουρνά. Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα και ο Νίκος Θέου είχε πληροφορηθεί ότι ο Λεπενιώτης θα έκανε Πάσχα στη Φουρνά. Ο πύργος
του Γιαννάκη Κωστάκη ήταν κάτω απ' την εκκλησία, που ο Λεπενιώτης θα εκκλησιάζονταν και μετά αφού θα κατέβαινε μια πέτρινη σκάλα της πλατείας θα κατευθυνόταν στον πύργο. Οι άνδρες του Νίκου Θέου είχαν τοποθετηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε μόλις ο Λεπενιώτης κατέβαινε τη σκάλα να του έριχναν. Πράγματι έτσι και έγινε. Ο Λεπενιώτης τραυματίστηκε στο δεξί χέρι και στο μηρό. Επέζησε 11 ημέρες μετά τον τραυματισμό του. Στην εκδοχή που μας παρουσιάζει για το θάνατο του Λεπενιώτη, ο Θεοδόσιος Νικοθέου, προσπαθεί να δικαιολογήσει την ενέργεια αυτή του πατέρα του υποστηρίζοντας ότι ήταν πράξη εκδίκησης για τον θάνατο των μικρών ανιψιών του.
Το αυτόγραφο διαφορετικό σημείωμα του αγωνιστή Κώστα Γαλή (Χαρ.Σ.Χατζηθάνου,Ο Φουρνάς των Αγράφων,εν Αθήναις 1967,σ.44-47 όπου δημοσιεύεται το αυτόγραφο σημείωμα του αγωνιστή Κώστα Γαλή,Μουσείο Μπενάκη) αναφέρει ότι ο Γιαννάκης Κωστάκης, κοτζάμπασης στη Φουρνά, κολάκευε το Λεπενιώτη και του παράγγελνε ότι ήθελε να τον γνωρίσει προσωπικά. Έτσι την ημέρα του Πάσχα παρασύρθηκε ο Λεπενιώτης από τις προσκλήσεις του Γιαννάκη Κωστάκη και έφθασε στην πλατεία της Εκκλησίας, ντυμένος στα κατάλευκα και ζωσμένος με τα άρματά του. Άρχισε να παρατηρεί τον πύργο του κοτζάμπαση, που η πόρτα του ήταν κλειστή και είπε στους παριστάμενους εκεί: «Αυτός ο πύργος όλο διαβόλους έχει μέσα του». Ξαφνικά ακούστηκε κάποιος πυροβολισμός και ο Λεπενιώτης φώναξε «τα σκυλιά με λάβωσαν». Μάλιστα ο Γαλής γράφει ότι ο θάνατός του κρατήθηκε μυστικός για πολλά χρόνια και απλώς έλεγαν ότι ήταν βαριά τραυματισμένος. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του Γαλή η δολοφονία του Λεπενιώτη πραγματοποιήθηκε το 1819.
Μια άλλη παραλλαγή για το θάνατο του Λεπενιώτη προέρχεται από τις αφηγήσεις του Νίκου Μπουρδάρα.Ο Αλή πασάς διέταξε τον Νίκο Θέο να δολοφονήσει τον Λεπενιώτη, τότε αυτός μαζί με τους άνδρες ήλθε τότε στη Φουρνά και κλείστηκε στον πύργο του Γιαννάκη Κωστάκη, ο οποίος είχε ήδη καλέσει για το Πάσχα το Λεπενιώτη. Ήλθε στη Φουρνά ο Λεπενιώτης και ξεπέζεψε στην αγορά της κωμόπολης. Όλοι οι Φουρνιώτες, που ήταν εκεί, τον χαιρέτισαν και τον καλωσόρισαν. Το ίδιο και ο Γιαννάκης Κωστάκης, που αποχαιρετώντας τον του είπε ότι τον περιμένει στον πύργο του. Η ώρα περνούσε, ο Λεπενιώτης περίμενε στην πλατεία να έρθει κάποιος από το προσωπικό του Γιαννάκη και να τον οδηγήσει στον πύργο. Επειδή αργούσε η ειδοποίηση, πήγε προς τη σκάλα της πλατείας από την οποία φαινόταν ο
πύργος, σε απόσταση περίπου 50 μέτρων. Βλέποντας δε κλειστά τα παράθυρα και τις πόρτες του πύργου είπε: «Αυτός ο πύργος φίδια και διαόλους κρύβει σήμερα». Αμέσως μετά τον βρήκαν τα βόλια από τον πύργο και τον τραυμάτισαν στην κοιλιά και στο δεξί ώμο. Μάλιστα λέγεται, ότι ο Λεπενιώτης τράβηξε με το αριστερό του χέρι το σταυρό που είχε στο λαιμό του και τον ποδοπάτησε, γιατί, έχοντας μέσα τίμιο ξύλο, δεν τον προστάτεψε από το βόλι του κοτζάμπαση.
Δυο χαρακτηριστικά δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στη δολοφονία του Λεπενιώτη:
Συγνέφιασανε τα βουνά κι αντάριασαν οι κάμποι.
Βγήκεν ο ήλιος σκοτεινός και το φεγγάρι μαύρο.
Κι ο λαμπερός Αυγερινός πάει να βασιλέψει.
Οι κλέφτες τον καρτέρεσαν και τον συχνορωτάνε:
- Πες μας, καημέν' Αυγερινέ, κάνα καλό χαμπέρι.
- Τι να σας πω, μωρέ παιδιά τι να σας μολογήσω.
Το Λεπενιώτη βάρεσαν μεσ' στου Φουρνά στη μέση
Ο Νικοθέος το σκυλί και ο Χριστιανομάχος.
Τρία πουλάκια κάθονταν ψηλά στο Καρπενήσι.
Το να τηράει κατ' το Φουρνά και τ' άλλο το Βελούχι.
Το τρίτο το μικρότερο μοιρολογάει και λέει:
Τίνος μανούλα χλίβεται τίνος μανούλα κλαίει;
Του Κώστα η μάνα χλίβεται του Κώστα Λεπενιώτη.
Με τα πουλιά εμίλαε και με τα χελιδόνια.
Και σεις πουλιάμ' Φουρνιώτικα κι από το Καρπενήσι
μην είδατε τον Κωσταντή τον Κώστα Λεπενιώτη;
Εψές προψές τον είδαμε μέσα στο Καρπενήσι.
Απ' την Αϊν Τριάδα πέρασε κατ' το Φουρνά πααίνει.
Πάει να κάνει τη Λαμπρή και το "Χριστός Ανέστη".
Φουρνιώτες τον καρτέρεσαν κι όλοι οι κοτζαμπασήδες
θέλεις στον πύργο Κώσταμ' κόπιασε θέλεις στου Αναϊτση;
"Κι ο πύργος του Γιαννάκ' αφέντ' διαβόλους έχει μέσα".
Τον λόγον δεν απόσωσε τον λόγον δεν απόειπε.
Τρεις παταριές του ρίξανε κι οι τρεις αράδα - αράδα.
Η μια τον παίρνει στην κοιλιά, η άλλη στα ποδάρια
κι η τρίτη η φαρμακερή μεσ' στο δεξί το χέρι.
Ανάθεμά σε Νικοθέο, σκυλί, χριστιανομάχε,
που πήγες και τον βάρεσες απ' του Γιαννάκ' τον πύργο.
Μετά το θάνατο του Λεπενιώτη, οι άνδρες του, που ήταν τριακόσιοι και περισσότεροι, φαίνεται ότι δεν συμφωνούσαν για άλλο αρχηγό τους, "δεν ηδυνήθησαν να μείνουν ενωμένοι και διηρέθησαν εις διάφορα αποσπάσματα καταδιωκόμενα πανταχόθεν συντόνως και άλλα καταστράφησαν, άλλα διαλύθησαν και οι υπό τον Τσιόγκαν απεφάσισαν να προσκυνήσουν".