1770
Ο Κώστας Βελής ( Κώστας Στεργιόπουλος) γεννήθηκε το 1770 στο Κερασοχώρι των Αγράφων. Ήταν γόνος φτωχής οικογένειας. Αργότερα μετοίκησε στα Ιωάννινα. Στα Ιωάννινα εντυπωσίασαν οι στρατιωτικές και διοικητικές ικανότητές του, έτσι ώστε έγινε υπασπιστής του Βελή, γιου του Αλή, γι αυτό και έκτοτε άλλαξε το επίθετο σε Βελής.
Το 1815 διορίστηκε βοεβόδας της Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα την Κοζάνη, και το 1820 αρχιγραμματέας της Θεσσαλίας, με έδρα την Καρδίτσα. Εδώ κλείνει το κεφάλαιο της ζωής του με αμφιλεγόμενο χαρακτήρα, που έχει έντονα επικριθεί.
Τον Μάρτιο του 1821 εξέχοντες πατριώτες συσκέπτονται στη Λευκάδα, στο σπίτι του ποιητή Ιωάννη Ζαμπέλιου. Εκπονείται σχέδιο εξέγερσης, κατανέμονται αρμοδιότητες και ο Βελής ορίζεται ως επαναστατικός αρχηγός της Ευρυτανίας.
Στις 10 Μαΐου συγκεντρώνει οπλαρχηγούς στο σπίτι του υψώνοντας τη σημαία της Επανάστασης. Ο αρματολός Κώστας Βελής κήρυξε την επανάσταση στα Άγραφα με σχετική προκήρυξη. Aναφέρει συγκεκριμένα: «Αδελφοί, ήρθεν η ώρα με το θέλημα του Θεού να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα από την Τουρκικήν τυραννίαν. Λοιπόν, άμα λάβετε το παρόν μου, να λάβετε τα άρματά σας και έλθετε όπου σας περιμένω εδώ εντός τριών ημερών, διότι ο καιρός δεν μας περιμένει περισσότερον. Να είμεθα έτοιμοι να κάμωμεν το χρέος μας εις την Πατρίδα».
Η πρώτη στρατιωτική επιτυχία ήταν η στρατηγική επιλογή του να σπεύσει στον Προυσό για να εμποδίσει Τούρκους να διαφύγουν από το Αγρίνιο προς τη Θεσσαλία. Στη συνέχεια, απέτυχε να ελευθερώσει το Καρπενήσι, αφού η πολιορκία άρχισε στις 4 Ιουνίου 1821 και έσπασε στις 19, επειδή οι αμυνόμενοι ενισχύθηκαν με στρατό του Βελήμπεη Πρεμετινού. Ο Βελής αποχώρησε για άλλα μέτωπα, ενώ το Καρπενήσι θα απελευθερωθεί στις 7 Ιουλίου 1821.
Συμμετείχε επίσης σε μάχες στη Θεσσαλία κατά του Μαχμούτ, με τον Καραϊσκάκη κατά του Ομέρ, με Ράγκο-Κυπριανό κατά του Δράμαλη.
Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει στη Ρεντίνα στη μάχη Φωτιάνα-Αηδονοχώρι. Ύστερα από προδοσία του κοτζαμπάση Τσολάκογλου, ο Δράμαλης νίκησε τους Έλληνες και στις 15 Ιουλίου 1821 συνέλαβε τον Βελή. Οδηγήθηκε στον πασά της Λάρισας, και στη συνέχεια τον πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου βασανίστηκε φριχτά όμως δεν πρόδωσε τον αγώνα. Θανατώθηκε και το πτώμα του τεμαχίστηκε και έγινε βορά στα θηρία