Η Χελιδόνα βρίσκεται στο νομό Ευρυτανίας με υψόμετρο σε 1975, συνορεύει με τα βουνά Παναιτωλικό. Καλιακούδα και βόρεια με τον Τυμφρηστό. Το μεγαλύτερο μέρος του βουνού καλύπτεται με έλατα και στους πρόποδες της κυλούν οι ποταμοί Καρπενησιώτης και Τρικεριώτης. Σύμφωνα με ορειβάτες, που έχουν επισκεφθεί την κορυφή του, η θέα είναι μοναδική με την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών να δεσπόζει μπροστά στα μάτια τους. Επίσης, οι νότιες πλαγιές της είναι αρκετά απότομες και δύσκολες στην ανάβαση και δεν υπάρχουν καταφύγια στην περιοχή.
Ακολουθεί δημοσίευση ορειβατών (routes.gr) με αναλυτική περιγραφή της ανάβασης τους στο όρος Χελιδώνα
«Με ζεστό καιρό φτάσαμε την Παρασκευή το βράδυ στο Παλιό Μικρό Χωριό και συνεχίσαμε για το εκκλησάκι του Αϊ - Σώστη, περίπου 1,2 Χμ από το χωριό, όπου και διανυκτερεύσαμε χωρίς αντίσκηνο μιας και η έναστρη νύχτα αλλά και η θερμοκρασία θύμιζαν... καλοκαίρι!
Την επόμενη ημέρα μετά από σύντομη προετοιμασία ξεκινήσαμε για την κορυφή της Χελιδόνας από την μεγαλύτερη, την ομορφότερη αλλά όπως αποδείχθηκε και τη δυσκολότερη διαδρομή: την κόψη των Αϊ - Λιάδων.
Το μονοπάτι πολύ καλά σηματοδοτημένο προχωρά αρχικά παράλληλα με το φημισμένο φαράγγι του Καρπενησιώτη, πολύ γρήγορα όμως κερδίζει ύψος και βγαίνει στην κορυφογραμμή. Μέχρι το σημείο αυτό χρειάζεται προσοχή γιατί το δάσος είναι πυκνό και τα σημάδια δυσδιάκριτα. Όταν όμως βγαίνεις στην κορυφογραμμή μπορείς να διακρίνεις την μετέπειτα πορεία και από δω και πέρα χρειάζονται πόδια, πνευμόνια και κυρίως πείσμα!
Τα συνεχή και μεγάλα ανεβοκατεβάσματα της κορυφογραμμής αποτέλεσαν μια αληθινή δοκιμασία σε συνδυασμό με το βάρος (χειμερινός εξοπλισμός) και τη ζέστη (τουλάχιστον 25° C). Και για το τέλος, ένας απροσπέλαστος τοίχος που επίσης για να τον παρακάμψεις έπρεπε να κατεβείς πάλι περνώντας με προσοχή μια απότομη σάρα και ελπίζοντας το εντυπωσιακό «δόντι» που παρακάμπτεις να μη σου στείλει καμιά πέτρα δώρο!!!
Τελικά καταφέραμε να φτάσουμε στην κορυφή της Χελιδόνας (1974 μ). Η θέα υπέροχη, όπως και σε όλη την διαδρομή, ήταν ανταμοιβή για τον κόπο μας, όμως εμείς ήδη είχαμε το μυαλό αλλά και το βλέμμα στον επόμενο στόχο μας: τη Καλιακούδα. Γρήγορα λοιπόν για την επιστροφή στο Παλιό Μικρό Χωριό από την κλασσική διαδρομή, όχι όμως και από τον χωματόδρομο - προτιμήσαμε την κατάβαση μετά την ποτίστρα παράλληλα με την ρεματιά και καταφέραμε να είμαστε αρκετά συντομότερα στη πλατεία του χωριού όπου και απολαύσαμε καφέ, αλλά κυρίως ποδόλουτρο στο κρύο νερό της βρύσης".